Сангрыя, паэлля і фалафель

Мора віталася са мной шумнымі ўскіпелымі хвалямі. Ранішні пералёт “Мінск – Барселона” крыху змучыў бяссоннай ноччу чакання рэйсу, а затым ужо хуткімі хвілінамі пагранкантролю і атрымання багажу ў “Эль Прата”. Гатэль пакуль прасіў пачакаць пару гадзін, і мы з Алесем пайшлі пстрыкацца да мора. Мора — яно…

Веруючы богазневажальнiк

Мяне ніколі не прываблівала раскоша храмаў, веліч цэркваў, пах ладана і панурасць святароў. Але чалавек – істота, непапраўна кіраваная ўнутраннай цікавасцю. Менавіта яна і прывяла мяне ў храм.

Першыя крокі па дарозе да дома Гасподняга суправаджаліся пачуццём страха перад невядомасцю. Такое…

неинтересные люди...

В помещении тускло, ни единого лучика солнца не проскальзывало мимо молодых величественных деревьев, которые стояли словно по стойке «смирно», как солдаты. И не одна веточка не колышется. Странный, однако, для неё был этот безветренный солнечный и в то же время морозный осенний день.
Она молча сидела…